“Baby, don’t be mad.”

“Ewan ko sa’yo.” She flinched at my response.

Huminga muna ako nang malalim bago magsalita ulit, “Sa’yong sa’yo na nga ako, ‘di ba?”

I looked into her eyes, surprised to see her trying to suppress a smile.

“Ba’t ka natatawa?” I asked, furrowing my brows.

“Sorry,” she replied. “kinilig me.” Karina cleared , looking down.

Ano ba naman ‘tong taong ‘to!!

“So bakit ganiyan ka pa rin magselos? Baby, ka-org ko nga lang si Ate Miyeon. Hindi mo siya need tarayan kanina nung sinundo mo ako. That wasn’t nice.” 

May meeting ako kanina kasama ang orgmates ko sa Engineering department. Kasabay ko palabas nang building ‘yung isa sa staff ng org na si Ate Miyeon and as always, Karina didn’t like it one bit nung nakita niyang nakaakbay sa’kin si ate Miyeon palabas.

Sinabihan ko naman siya before na may jowa na si Ate Miyeon at naging close lang talaga kami pero bakit daw kailangan umakbay pa. Doon na ako nainis kaya nandito pa rin kami sa campus para mag-usap. 

Hindi naman perfect ang relationship namin. We’ve had our share of arguments and petty fights kasabay na rin ng stress dahil iba nga ang college sa high school. But as much as possible, ayaw naming matatapos ang araw na hindi kami okay.

“I just don’t get it. She’s so touchy.” Karina murmured.

Nakailang hingang malalim na ata ako.

“Clingy nga kasi siya, babe.”

“Then she should stop being clingy sa’yo cause you’re already taken,” pagrereklamo