ตอนที่ 1 First Impression is Bad. (ปล.ฟิคเรื่องนี้เรท 25+ จ้า อิอิ)
Description
ณ ห้องซ้อมเต้นของบริษัท
ฮวีอิน ฮวาซา มุนบยอล นั่งเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน มีเพียงโซลาร์เท่านั้นที่นั่งใส่หูฟังอยู่คนเดียวที่มุมห้อง เพราะหลังจากที่ประธานแนะนำโซลาร์ให้เมมเบอร์ทุกคนรู้จักและบอกให้สนิทกันเอาไว้ เขาก็เดินออกไปเลยไม่ได้แนะนำอะไรต่ออีก โซลาร์จึงยังเกร็งๆและไม่กล้าเข้าหาเมมเบอร์ แต่สามคนนั้นรู้จักกันมาก่อนแล้วจึงสนิทกันเป็นอย่างดี โซลาร์เธอทำได้เพียงแค่ทำเป็นฟังเพลงทั้งๆที่ไม่ได้เปิดเพลงแล้วแอบฟังว่าทั้งสามคนคุยอะไรกัน
ฮวีอิน : มุนบยอลอนนี่ เราปล่อยพี่เค้านั่งคนเดียวอยู่อย่างนั้นจะดีหรอ
ฮวาซา : นั่นสิๆ อนนี่ไปพาเค้ามานั่งด้วยกันเร็ววว
มุนบยอล : ช่างสิ!! ท่าทางไม่น่าเป็นมิตรเท่าไรเลย ดูเหมือนจะเด็กกว่าฉันนะ
มุนบยอลพูดกระแทกเสียงจนมักเน่ไลน์กลัวว่าโซลาร์จะได้ยิน
ฮวีอิน : ชู่ววว อนนี่พูดดังเกินไปแล้วเดี๋ยวพี่เค้าได้ยินหรอก
มุนบยอล : จะบ้ารึไง เธอใส่หูฟังอยู่ ไม่ได้ยินหรอก
แต่หารู้ไม่…โซลาร์ได้ยินทุกอย่าง ทุกการกระทำและสายตาที่มุนบยอลมางอย่างเหยียดๆมาทางตัวเอง หลังจากบทสนทนาที่ตัวเองได้ยินจบลง เธอก็คิดในใจทันทีว่า เราไม่มีทางสนิทกับคนแบบนั้น(มุนบยอล)ได้แน่ เวลาผ่านไปไม่นานนัก ประธานก็กลับเข้ามาพร้อมฮเยลิมอนนี่ซึ่งจะมารับหน้าที่เป็นผู้จัดการวง ประธานจับความรู้สึกของความมาคุที่ยังกรุ่นๆอยู่ในห้องได้ ด้วยประสบการณ์จึงมองเหตุการณ์ออกทันที จึงเรียกเด็กๆมายืนรวมกันและให้แนะนำตัวใหม่ทีละคน
ปธ : เอาล่ะเด็กๆ เราจะมาเริ่มแนะนำตัวกันใหม่พร้อมบอกหน้าที่ในวงของตัวเองด้วย เริ่มที่มักเน่ละกันนะ
ฮวาซา : เด! อันยองฮาเซโย ชอนึน ฮวาซา ฮเยจิน อิมนีดะ อายุ22ปี รับหน้าที่เป็นแรปเปอร์กับโวคอลค่ะ
ฮวีอิน : เด! อันยองฮาเซโย ชอนึน จอง ฮวีอิน อิมนีดะ อายุ22ปี รับหน้าที่เป็นโวคอลกับเต้นค่ะ
มุนบยอล : เด่ะ! อันยองฮาเซโย(เสียงขรึมๆ) ชอนึน อี มุนบยอล อิมนีดะ อายุ25ปี หน้าที่แรปกับเต้นค่ะ
โซลาร์คิดในใจ อ้ะ!! เขาเป็นน้องฉันนี่นา ชิ แล้วก็ท่าทางอย่างนี้เป็นเมนเต้นหรอเนี่ย เฮอะ..แรปอีกตะหาก ฉันเองก็แรปได้ย่ะ
ปธ : ยงซอน ไม่สิ โซลาร์! ยืนเหม่ออะไร แนะนำตัวสิ!
มุนบยอลแอบแสยะยิ้มเล็กน้อยกับความเอ๋อของคนที่ยืนข้างๆเขา หารู้ไม่ว่าโซลาร์ก็เห็นการกระทำนี้อีกเช่นกัน มันยิ่งทำให้เธอไม่ชอบเขาขึ้นไปทวีคูณ
โซลาร์ : ชเวซงฮัมนีดา!! อันยองฮาเซโย ชอนึน คิม ยงซอน โซลาร์ อิมนีดะ อายุ26ปี เป็นโวคอลค่ะ
ยงซอนแนะนำตัวด้วยความมั่นใจและนึกกระหยิ่มในใจไปทางมุนบยอลว่า เป็นไงล่ะ ฉันแก่กว่าเธอนะ จะบอกให้!!!! ทันใดนั้นมุนบยอลก็พูดแทรกหลังการแนะนำตัวของยงซอนขึ้นมาว่า
มุนบยอล : อ้ะ!! อายุ26 หรอคะ?? งั้นพี่ก็เป็นอนนี่ของพวกเราน่ะสิ
มุนบยอลทำตาโตถามโซลาร์แต่...โซลาร์ไม่ได้พูดอะไรแค่ยิ้มแห้งตอบไปเฉยๆ
ปธ : โซลาร์จะเป็นลีดเดอร์ของวงนะเด็กๆ ต่อจากนี้ดูแลกันและกันด้วยนะ
หลังจบการแนะนำตัวประธานก็พูดเรื่องสัพเพเหะรวมไปถึงเรื่องหอพักและห้องนอนที่ต้องจับคู่กันนอน พูดเสร็จประธานก็ขอตัวไปทำงานต่อ ปล่อยเด็กๆอยู่กันตามลำพังอีกครั้ง
หลังจากที่ประธานออกไปมังเน่ไลน์ก็ดี๊ด๊ากันใหญ่
ฮวีอิน : ฮเยจินนา แกมานอนกะชั้นน๊าาาาา
ฮวาซา : ของมันแน่อยู่แล้ววว อิอิ
มังเน่ไลน์ที่ดี๊ด๊า แต่หาได้รู้เลยไม่ว่า อนนี่ไลน์ได้อึดอัดใจกันเป็นที่เรียบร้อย ต่างฝ่ายต่างมึนตึง มุนบยอลรู้ว่าตัวเองผิดแต่ก็ยากที่จะเอ่ยปากขอโทษ มีแต่ทิฐิอยู่เต็มอก สุดท้ายก็เป็นโซลาร์ที่เป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดก่อน
โซลาร์ : เอ่อ... เราอยู่ห้องเดียวกันละกันเนอะ..
โซลาร์พูดแบบไม่สบตามุนบยอล แต่มุนบยอลนั้นมองโซลาร์ที่ทำท่ากระอักกระอ่วนอยู่ก่อนแล้ว พลันนึกขึ้นได้ว่าตนควรจะขอโทษพี่เขาที่ทำกร่างใส่ตอนแรก
มุนบยอล : ค่ะ อนนี่...
มุนบยอลยั้งปากอยู่พักเดียว แต่ก็ตัดสินใจพูดออกไป
มุนบยอล : เอ่อ อนนี่...ฉันขอโทษที่ทำท่าทางไม่ดีใส่นะ ฉันคิดว่าอนนี่เด็กกว่าเลยทำท่าทางแบบนั้นออกไป ขอโทษนะคะ
มุนบยอลมองโซลาร์และพูดขอโทษอย่างจริงจัง แต่โซลาร์ก็ยังคงหลบตา มุนบยอลเห็นโซลาร์หลบตาอยู่อย่างไม่คิดจะตอบ ตนจึงคุกเข่าจับมือ มองช้อนสายตาโซลาร์และขอโทษอีกครั้ง
มุนบยอล : พี่คะ.. เค้าขอโทษนะ ดีกันนะ
โซลาร์ตกใจที่จู่ๆมุนบยอลก็คุกเข่าขอโทษ จึงรีบฉุดให้ลุกขึ้นเพราะอายเด็กกลัวเด็กจะเห็น พร้อมพยักหน้ารับคำขอโทษ ส่วนมักเน่ไลน์ที่โซลาร์กังวลว่าจะเห็นเหตุการณ์มั้ยน่ะเหรอ บอกเลยว่า ไม่!! พวงนางดี๊ด๊ากันเสียเต็มประดาจนไม่ได้สนใจคู่อนนี่เท่าไหร่ ส่วนคู่อนนี่ตอนนี้ทั้งคู่เหมือนยกภูเขาออกจากอก ถึงแม้ว่าจะมีตะขิดตะขวงใจเล็กๆ แต่มุนบยอลก็สบายใจขึ้นมากและโซลาร์เองก็ลดทิฐิลงแล้วพร้อมเปิดใจรับเมมเบอร์ที่ต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน...
ทุกคนพูดคุยกันอีกเล็กน้อยก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเองเพื่อแพ็คของเตรียมย้ายเข้าหอพักที่บริษัทจัดให้ ก่อนกลับโซลาร์ผู้ซึ่งเป็นลีดเดอร์ของวงก็ทำหน้าที่กล่าวลาประธาน และหันมาบอกเมมเบอร์ว่าเจอกันอีกทีวันย้ายเข้าหอนะพร้อมส่งยิ้มหวานโบกมือบ๊ายบายแล้วขอตัวกลับบ้าน ทุกคนจึงได้ฤกษ์แยกย้ายกันในที่สุด...
----------------------------------------------------------------------------------------------------- จบตอน ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล.แต่งฟิคเป็นครั้งแรกในชีวิตเพราะทนชิพคู่นี้ไม่ไหวบวกกับหาฟิคอ่านยากมว๊ากกก เลยลองแต่งเอง ติชมได้เต็มที่เลยนะคะ รับรองว่าจะปรับปรุงแน่นอนเลย^^
Comments