Disclaimer: Mentioned of abuse, depression and accident.

“Love, Chaeyoung messaged me and invites me sa house nila sa Saturday to practice. Sandali lang naman daw kami.”

Napatigil ako sa pag sipsip sa matcha latte ko saka napatingin sa kasama ko for a brief moment habang busy siya sa phone niya.

“Alright.” Tipid pero cold kong sagot

My girlfriend looked at me and chuckled a little bit. Tumabi siya sakin saka hinawakan ang kamay ko at humalik ng humalik sa kaliwang pisngi ko.

“Hey, why I can feel you’re using reverse psychology again, love?” Wendy said softly while she’s busy poking my cheeks “Is that really a Yes or a No? Hmm?”

“What are you even saying? Of course payag ako! Um-oo na nga ako diba?” I exclaimed saka siya inirapan. Lalo siyang nag pout dahil sa ginawa ko.

“Okay love, di na ako pupunta. Sorry na, don’t get mad at me na, please?” she leaned on my shoulders. I felt my cheeks burning in red now and how my heart beats fast. To be honest, I feel sorry for what I did but I just wanted to be with her sa day na off naming dalawa sa work.

If someone asked me kung paano ko nagagawa to and not just say it directly to their face na against ako sa gusto nila is, hindi ko alam. Basta ang alam ko, mas madali kong nakukuha ang gusto ko kapag ginagamit ko itong “technique” na ‘to.

I’m always like this ever since high school to whomever I encountered with. Even to my girlfriend.

My girls is always been kind and soft hearted.

That is why, is just so easy for me to put her under my control.

We’ve been together for 6 years. Magkaiba kami ng school pero dahil magkakakilala ang group of friends namin, naging mag ka-close din kami later on. And eventually, nagkahulugan sa isa’t isa. Madali kaming nagkasundo dahil pareho kami ng interest sa halos lahat ng bagay, foods, music, hobbies, o kung ano pa man yan. Isa lang ang hindi kami pareho, ang estado sa buhay.

I came from a family of doctors and business owners. While she came from orphanage kung saan nag do-donate ang family ko.

According to her, ang sabi nang nag alaga sa kanya is iniwan siya ng relatives niya sa ampunan dahil hindi siya kayang buhayin nito. Her mom passed away nung pinanganak siya, samantalang ang father naman niya ay pumuntang ibang bansa, hanggang sa wala nang communication ang relatives niya dito.

I asked her kung hindi ba niya hahanapin ang relatives niya or ang father niya, but she insist.

“Hi mom, hi dad” I welcomed my parents na kadarating lang galing business tour. They sat across the table and looked at me with a poker face

“So, how’s your girlfriend? Is she still busy with her small bakery shop?” my mom asked me after some minutes. She used the tone na never kong nagustuhan kapag tinatanong nila si Wendy sa akin.

“Mom, it’s not just a bakery shop, it’s a café! And to answer your question, her business is fine. Madami palaging customer and orders.”

“I’m sure it’s just for the meantime since it’s summer” sagot niya sa akin

“Ma, kung iinsultuhin niyo lang ang girlfriend ko, please, stop!” mariing sabi ko sa kanya

“I’m not insulting anyone. I’m just stating some facts.”

“Really? Kung hindi man, baka mamaya pa? Sorry kung naging advance ako.” Dipensa ko

“Joy, stop!? Baka nakakalimutan mo kung sino ang kausap mo?!” my father suddenly shouted at me

“C’mon dad, ako pa ba ang hindi makakakilala?” tinignan ko sila pareho “Eh kung tutuusin ultimo insekto dito sa pamamahay na ‘to kilala na kayo for being rich but judgemental people” tatayo na sana ang mother ko pero pinigilan siya ni dad

“I don’t like the way kung paano mo kami pag salitaan ng mommy mo! Ano bang pinakain sayo niyang tao na yan para makapag salita ka ng ganyan sa parents mo?” tanong sakin ni dad habang nanlilisik ang mga mata

“I just don’t understand kung bakit kayo ganyan sa girlfriend ko? Wala naman siyang ginagawang masama sa inyo o sa akin! Why don’t you try to know her? She’s an amazing person, humble, kind and smart. You will love her!”

“You’re really out of your mind, Joy!” may pagka sarkastikong sabi ni mommy “Huwag mong lunurin ang sarili mo diyan sa babaeng yan! Ano ang mapapala mo sa kanya? Kaya ka ba niyang buhayin diyan sa tindahan ng tinapay? Saka, ano nalang ang sasabihin ng mga amiga ko kung dyan ka babaksak sa isang babaeng lumaki lang sa ampunan?”

“Yun! Lumabas din! Dahil lang dyan sa mga amiga mo kaya hindi mo kami o siya matanggap!”

“Enough!” sabat sa amin ni dad “You should listen to your mom, Joy! She’s right. Ano nalang ang mapapala mo? Think about your future Joy. Hindi sa lahat ng pagkakataon puso ang pinaiiral.”

Hindi ko na kaya. I was about to leave nang magsalita ulit ang mother ko

“The son of one of my amiga wants to know you. You should meet him” parang nag pantig ang tenga ko sa narinig ko

“NO!” sigaw ko sa kanya “I will never, never meet him or anyone hanggat girlfriend ko si Wendy!” isang malakas na sampal ang naramdaman ko sabay hinawakan ng madiin ni dad ang leeg ko

“Whether you like it or not, makikipag break ka dyan sa Wendy na yan at papakasalan mo ang lalaking napili namin para sayo!” patulak akong binitawan ni dad na nakapag paupo sa akin sa sahig “Now move and prepare yourself, your dinner with him is later.”

Mabilis akong tumakbo sa kwarto ko. Hindi ko na pinansin kung ano man ang mga sinisigaw nila. Pagkapasok ko ng kwarto ay tuluyan nang bumagsak ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan. Hinawakan ko ang aking kanang pisngi na namamanhid dahil sa pagkakasampal nang sarili kong ama. I can’t believe na magagawa nila to sa akin.

Months has passed and hindi ko pa nasasabi kay Wendy ang nangyari. I feel so stressed kakaisip kung paano sosolusyunan ang problema na ‘to, or maybe takbuhan.

Tumatak sa isip ko ang mga sinabi ng parents ko.

Pilit ko mang alisin sa isip ko ang mga sinabi nila pero kusa din itong bumabalik.

I love my girlfriend but magiging okay ba talaga ang future naming dalawa? Oo ayos kami ngayon pero paano kung tama ang parents ko? Paano kung pansamantala lang lahat ito?

Sobra akong naguguluhan. Kaylangan ko pa bang kumapit?

“Ang lalim naman ng iniisip mo, love” dinig kong sabi ni Wendy saka umupo sa harapan ko “May problema ba? You know you can always tell me-”

I interrupt her “Let’s end this” I coldly said

“H-ha? Bakit?”

“Can’t you see it, Wendy? It’s not working anymore. Wala ka nang time sakin. Buong araw yang café mo na lang ang palagi mong inaatupag” pagsisinungaling ko sa kanya

“I’m sorry” she whispered “I’m just… I just wanted to work hard para sa future natin”

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig ko. Hindi ko alam na pinaplano na pala niya ang para sa future naming dalawa.

“Wendyy..”

“But it’s okay, if that’s what you want” she smiled at me weakly “At least naging honest ka at hindi mo lang ako basta ghinost” she chuckled a little bit but the pain in her eyes is so visible.

Gusto kong mag sorry at bawiin lahat ng sinabi ko. Gusto kong mag stay. Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa.

I just cried in front of her.

“Love, hey it’s okay.” She immediately went to my side. “I’m really thankful na naging honest ka sakin.” Sambit niya habang pinupun