"I have made my decision." Tumalikod si Irene dahil parang maiiyak. Humalukipkip siya at humingang malalim. Para naman mababalisa buong katawan ni Wendy dahil sa suspense.

Lumapit siya sa babae at tumikhim, "So...?" Humarap ulit si Irene sa kanya at sumandal sa likod ng sofa, "Go ahead, just tell me." Parang immune na rin naman siya sa sakit kapag iniiwan ng taong mahalaga sa kanya. Gusto niya lang talaga marinig galing kay Irene mismo para tumigil na siya at mag-simula na kalimutan yung nararamdaman niya para sa kanya. Dahan-dahan sinilid ni Irene ang mga braso sa tagiliran niya at yumakap sa kanya. Ito na siguro 'yung yakap of rejection ni Irene na ginawa niya rin kay Sehun. "Heh, so this is it." Natatawa niyang bulong sa sarili saka niyakap pabalik si Irene. Kahit ba hindi niya siya pinili, hindi niya magawang magalit.

...

Sa totoo lang wala talagang naririnig si Irene sa mga sinasabi ni Wendy dahil ang tumatakbo sa isipan niya ay paano ba niya sasabihin ang nasa isipan kahit ilang beses na siya nag-rehearse. Kumakawala sa kanya ang babae kaya naman bumalik siya sa ulirat, "Huh? Saan ka pupunta?"

"Home..." Nalilito rin si Wendy dahil pagkatapos niyang i-reject siya tinatanong pa kung saan siya pupunta na parang hindi siya sinaktan.

"Why? 'Di mo pa naman naririnig sasabihin ko."

"I think I already got the message, no? So why stay?"

"Oh."

"Even if you didn't say anything and just hugged me." Tumingin si Irene nang diretso sa mga mata niya. "Sa mga mata mo pa lang, I kind of knew agad." Kumakabog na nga ang dibdib ni Wendy at parang nawawalan na ng pakiramdam.

"I'm sorry. Hindi ko--" 

"Don't apologize."

"We can still be friends, 'di ba?"

"I guess...?" Hindi rin sure si Wendy, first time lang 'to nangyari sa kanya. Pwede ba bumalik sa pagiging platonic ang naka-fling mo na? "I'm gonna go. I'll see you around, yeah?" Nagmamadali na rin siya umalis dahil parang bibigay 'yung buong katawan niya. 

 

Lumipas ang ilang linggo, wala naman masyadong nabago bukod sa medyo awkward interactions nila Irene at Wendy. Hindi naman nahahalata ng iba na may nag-iba dahil kahit naman noon, alangan sila umakto sa harap ng tropa nila.

"May sasabihin ako." Biglang nagsalita si Sana habang kumakain sila ng lunch.

Napatingin naman sila Irene at Seulgi sa kanya, "Ano?"

"Mag-first move na talaga ako kay Wendy."

"Hindi pa ba first move yung mga ginagawa mo?" Natawang sabi ni Seulgi.

"Hindi siya tinatablan ng pagpapa-cute ko, kaya dadaanin ko na sa pang-malakasang galawan."

"Ohhh anong plano mo?" Parang si Seulgi lang interesado malaman.

"Aayain ko na siya ng date mamaya." Mukhang determinado talaga 'tong si Sana. "Ano sa tingin mo, Irene? Kanina ka pa tahimik."

"Go for it." Walang kabuhay-buhay niyang sabi.

"Kumain ka na nga lang, wala kang energy!"

"Subukan mo, wala naman masama." Fake smile pa Irene. 

"May class siya kasama natin later, tamang-tama."

 

 

"Don't forget next week na pasahan ng course req." Paalala ng prof bago umalis ng classroom. Tumayo na ang mga estudyante at kanya-kanyang labas ang iba para umuwi.

", nasaan si Wendy?" Hinahanap siya ni Sana pero mukhang nauna na umalis.

Narinig naman siya ni Sehun, "Parang nakita ko doon papunta." Tumuro siya sa kaliwa kaya dali-daling tumayo si Sana at sumunod naman si Seulgi na siya namang kinaladkad si Irene. Muntik pa nga madapa kaka-madali.

Kahit nagmadali silang naglakad hindi nila siya naabutan kaya naman dismayado si Sana. Naglakad ang tatlo papunta sa banyo para umihi at mag-ayos, "Ano ba 'yaaan!"

"Bukas na lang, sis." Sabi naman ni Seulgi at dumiretso na sa isang cubicle.

"Yeah, everything happens for a reason, malay mo bukas abutan mo siya?" Dagdag naman ni Irene at pumasok na nga sa isa pang cubicle. Naiwan si Sana na nag-aayos ng buhok sa may tapat ng salamin. Bigla naman bumukas ang pinto ng isang cubicle at akala niya nga si Seulgi kaya naman pag-harap niya sa taong lumabas gulat na gulat siya.

"W-Wendy!"

"Hey."

Nag-loading pa ng ilang segundo si Sana bago nakapag-salita ulit, "May gagawin ka later?"

"Why?"

Tahimik ngang nakikinig si Irene sa pinag-uusapan nila at ni isa sa kanila ni Seulgi hindi nag-tangkang gumawa ng ingay.

"Ah..hahaha..aayain sana kita kumain sa may Taft, may bagong resto masarap daw."

"Oh." Napakamot naman sa ulo si Wendy, "Sasama ba sila Irene?"

"Umm hindi kasi--"

"Umuwi na ba sila? Anong resto pala 'yan? Hmm kung masarap, diyan na lang ako mag-aaya kapag may date ako next time."

Natulala na nga si Sana at parang kailangan buhusan ng malamig na tubig para mabalik sa katinuan, "Mexican eme eme 'yung name. Enjoy kayo ng next date mo...babye!" Kumaripas nga ng takbo si Sana papalabas ng CR. Nagkibit-balikat na lang si Wendy at umalis na rin.

"." Bulong ni Irene sa sarili at lumabas ng cubicle kasabay ni Seulgi.

"Brutal naman 'tong si Wendy, talagang sinabi doon niya aayain next date niya. Tsk, san kaya pumunta 'yung isa?"

 

Paro't parito si Sana habang nagma-marcha sa harap ni Irene at Seulgi. Magkasalubong ang kilay at parang gustong magsalita ng masasamang words.

"Hinde!" Nagulat naman ang dalawa. "Hindi ako papayag na makipag-date siya sa iba!"

"Sis???"

"Bakit ganon siya?? Talaga bang hanggang friends lang?!" 

 

Medyo nalungkot si Irene dahil sa ginawa ni Wendy. Oo nga, karapatan niya mang-reject pero grabe naman yung pagkaka-sopla niya kay Sana. Friend niya pa rin naman siya kahit papaano. Pwede naman dahan-dahanin lang. Nauna siya umuwi para mag-review at habang nagbabasa ng mga handouts, biglang may kumatok sa pinto ng unit niya.

"May susi--"

Mukha nga ni Wendy ang bumati sa kanya, "Hi."

"Uh...hello, paano ka--I mean-may kailangan ka?"

"Yeah, you." Tusok na tusok ang tingin ni Wendy sa kanya na parang kakainin siya nang buhay kaya naman medyo kinabahan siya at napa-atras nung naglakad si Wendy palapit sa kanya.

"H-hoy ano ba..."

"Jusko dzai!" Nagulat si Irene at napalihis ng tingin papunta sa pinsan na kasunod lang pala ni Wendy. "Daig pa ng elevator niyo ang EDSA sa sobrang traffic, napakatagal umusad!" 

Hindi sure si Irene kung magpapasalamat o maiinis sa epal na pinsan. Parang tanga naman 'to si Wendy tumingin at 'yung isa naman feel at home na feel at home! Ano na naman kaya ang balak nitong magkaibigan na 'to?!

"Bakit ka ba nandito?!"

"Bakit ba ang init ng ulo mo?! Aayain nga kita sa beach dahil inaya ako ni Crush this weekend. Nang makakita ka ng potential jowa para magka-jowa ka naman! Puro ka aral!"

"Hindi ko kailangan ng jojowain at ayaw ko maging third wheel!"

"Okay?? Bahala ka! Walang bawian ah?! Kausapin mo mag-isa 'yung multo dito!" At dumila pa nga para mang-asar, "Isama mo na lang kaya 'yung friend mo, Wendy?" Nalito na naman si Irene at napatingin bigla kay Wendy na kumakamot sa ulo. 

"I'll ask her."

"Kasama si Wendy?"

"Heh! Bawal mag-talk ang 'di kasali."

"Layas!"

Umirap si Joy nang pabiro, "Ganito kasi, nag-uusap kami ni Crush about overnight sa Batangas tapos nag-offer 'tong si Wendy na sa resort niya na lang kami mag-stay for free! Iba talaga nagagawa ng connections mami! Edi siyempre kapal ba ng mukha namin na mag-solo at hindi mag-aya? Kaya nga inaaya ka namin para 'di naman mag-isa 'to si Wendy."

Ang totoo, plano naman talaga dalhin ni Wendy si Irene sa Batangas bago 'yung rejection na naganap para naman may first travel together sila pero hindi siya makaisip ng excuse lalo pa't parang kabute 'to si Joy na sumusulpot. Usiserang marites pa kaya inisip niya baka mahirapan gumawa ng excuse si Irene. Ayun, hindi na rin talaga natuloy at 'yung ni-reserve niyang room sa resort niya, kala Joy mapupunta. Buti na lang nalaman niya plano nila ni Crush dahil sayang naman mga preparations. Hindi naman siya nanghihinayang sa ginastos, nanghihinayang lang siya dahil para sana sa kanila ni Irene 'yon.

"May aasikasuhin naman ako so--"

"Okay fine, sasama na ako." Kalmadong sabi ni Irene, kahit sa kaloob-looban hindi niya rin alam bakit siya pumayag. Okay lang rin para mabantayan niya 'tong si Joy. Oo tama, papaka-chaperone muna siya. 

"What?"

"'De wala, wala nang bawian 'di ba?"

"Sumbong kita sa nanay mo."

"Ikaw talaga sis, 'di mabiro."

"Guys." Bumuntong hininga si Wendy, "Mag-plano na lang tayo ng mga gagawin. It's easier pala kung magluluto na lang kaysa bumili. May kitchen naman doon."

"Transpo?" Tanong ni Irene.

Biglang naalala ni Wendy nasa casa ang kotse niya at wala siyang driver dahil day off, "Oh...I didn't think of that. Wala akong car and driver."

"May car naman dadalhin ni Crush so siya, ako at kayong dalawa lang naman. 'Dun tayo kasi wala akong car mga sis, na-confiscate at nahuli nilang may sakay akong lalaki." Sabi ni Joy.

"Huh? Eh bakit tutuloy ka pa sa Batangas?"

"Nagre-rebelde kasi kinuha nila sasakyan ko."

"Kaya kinuha kotse mo kasi may sakay kang lalaki tapos nagre-rebelde ka by going on a trip with that same guy?" Parang gusto matawa ng dalawa kay Joy. Joy lang malakas talaga!

"My god kakasuka makikita ko kayo naglalandian the whole ride." Nag-make face si Irene na naduduwal.

"I don't have a problem with it so sa gulong na lang si Irene I guess? At siya rin naman 'yung ayaw sumama talaga." Nagbiro si Wendy for the first time in forever. 

Tinitigan ni Irene si Wendy na parang sinasabing lagot ka talaga sa'kin, kaya naman umiwas ng tingin si Wendy na nakangiti habang tumatawa nang malakas si Joy, "Ang gago mo!

"Lumayas ka na nga!" Pinagtutulakan ni Irene si Joy palabas.

"Bakit ako lang? Ako ba 'yung nagsabi?!"

"Shut up!!!"

"Fine aalis naman na talaga ako at mag-shopping pa 'ko, bye guys see you sa Sat!" Tuluyan na umalis ang pinsan at naiwan ang dalawa.

"Umuwi ka na rin! Nakakairita kayo!" Umirap pa kuno si Irene pero parang nakaramdam ng konting kilig nung tinapik-tapik siya ni Wendy sa ulo. "Gulong, gulong, eh kung isabit kaya kita sa gulong?!"

"Sorry." Natatawa pa si Wendy, na-miss niya 'yung mga ganito nila ni Irene.

"Hmp!"

"Oh well, I'm gonna go too."

"Wait!"

"Hm?"

"Saan ako mag-stay?"

Oo nga pala, saan nga pala siya matutulog. Alangan naman sa tabi nila Joy, baka sipain siya nila palabas. Natawa ulit si Wendy at nag-ayos ng buhok. Kumaway pa nga saglit 'yung abs niya kay Irene kaya naman nag-hi din siya pabalik, "Up to you."

"Up to me? Ano ba'ng choices?"

"Sa akin or sa tabi ng dagat." Ang hirap naman ng ganito, pero okay sige, friends naman sila. At ang friends, okay lang magkatabi matulog. "Parang ayaw mo? Hindi naman 'to sapilitan, if you're worried, pwede naman hindi ka matulog kasama ko. Like I said, it's up to you."

"Baka kainin ako ng shark so..."

"So you'd rather get eaten by m--" Okay, Wendy, matutong mag-pigil ng sarili. Hindi na kayo tulad ng dati, "Anyway, I'm going na talaga."

Tumango at umiwas ng tingin si Irene saka tuluyang umalis si Wendy. Ano ba naman 'to, sa loob loob niya. Halatang halata 'yung tensyon nila. Bakit ba kasi ang hirap din mag-move on sa taong hindi naman naging kayo? 

 

Abala si Wendy sa pag-pirma ng mga papel sa opisina niya nang biglang bumukas ang pinto. Pumasok ang kuya niya kasama ang bunso nilang si Ryujin. Hindi niya sila pinapansin kaya naman binato siya bigla ng stressball ni Xiumin sa ulo.

"Get out!"

"Ano Ryujin, sabi sa'yo kamukha niya si Rudolph the red-nosed reindeer."

"Oo nga kuya." Tumawa pa ang pinaka bata at umupo sa sofa.

"Hoy bansot, nakita mo na ba 'yung bago kong baby?"

"No, and I don't care who you're ing."

"New car kasi. Kahapon ko lang binili."

"Congrats."

Lumapit si Xiumin sa kanya at kunwari ay tiningnan ang ginagawa niya bago ito may hablutin sa table niya, "Townhouse? Condo? Solo mo na nga 'yung bahay natin, ah? May ibabahay ka 'no?"

"Give that back."

"Alam ba ni Mom 'to?"

"Sarili kong pera 'yan kaya wala kayong pakialam kung anong gagawin ko diyan."

"Aba aba, okay sige bibili rin ako niyan bukas."

Kahit kailan hindi talaga magpapatalo sa kanya ang kuya niya, "Do whatever you want."

"Oy Rudolph, tara kain, my treat."

"I'm not hungry."

"Ang KJ talaga kahit kailan." Umikot pa nga ang mga mata ni Ryujin. "Kaya wala kang jowa at friends."

"Kapag ba sumama ako sa inyo titigilan niyo na ako for a year?"

"Ano ba sa tingin mo sagot?" Tumayo na si Ryujin at sumunod na si Xiumin palabas.

"Damn it."

 

"Shot!" Sigaw ni Ryujin kay Wendy.

"Parang nilalasing niyo lang ako." Sabi niya bago ininom ang alak sa baso.

"Tsk masyado ka maraming sinasabi." Lasing na sabi ni Xiumin. "So kumusta ba buhay buhay, kapatid?"

"Fine."

"Magkwento ka sa'min. Para saan pa't sumama ka kung hindi ka magk-kwento? Kapatid mo kami kay dapat lang nag-oopen ka sa'min."

"You practically forced me to come."

"Aish! Ryujin bigyan mo ng shot 'to."

"Ayaw ko na! I'm going home!"

"The weak one as always." Ngumisi si Xiumin dahil alam na alam niya pano halukayin ang inis ng kapatid.

Dumilim ang paningin ni Wendy saka kinuha ang bote ng black label sa kamay ni Ryujin. "Who's weak now?" Nilagok niya ang alak at dahil nga may konting awa sila sa kanya, hinablot ni Ryujin pabalik sa kanya ang bote.

"Ate ano ka ba?! Crazy."

 

", may lakad pa ako bukas."

"Inom pa, minsan lang tayo magsama-sama." At nagsalin na naman ng alak sa baso ang kuya nila. 

"Wendy?" Biglang may tumawag sa kanya na pamilyar ang boses kaya naman napaayos ng upo si Wendy.

"Oh..hi Sana! Join us!"

Awkward naman ngumiti si Sana sa mga kasama ng kaibigan, "O-okay lang may reservation kami ng friends ko."

"Hi cutie, join us, isama mo na friends mo." Nakangising sabi ni Xiumin.

"Later na lang, kuya."

"Kuya daw." Natawa pa nga si Ryujin.

"Older brother and little sis ko nga pala, Xiumin and Ryujin."

"Hello." Napansin ni Sana na sobrang lasing na si Wendy at mukhang kailangan na tumigil. "Wendy baka masobrahan ka."

"I won't, don't worry."

"Okay. Sige maiwan ko na kayo. Bye kuya and...little sis?"

Umalis na nga si Sana kaya biglang nagsalita si Xiumin, "Abaaa, may chix ka palang friend, kapatid. Pwede ko siya ligawan?"

"No."

Napangisi bigla si Xiumin, "Girlfriend mo ba?"

"No."

"So pwede naman ligawan."

"Still no." 

Tumagal pa sila ng isang oras bago naisipan ni Wendy na umalis na dahil parang iniisahan na lang siya ng mga kapatid niya. 

 

"Uuwi na ako." Nilabas niya ang wallet at naglagay ng ilang papel ng pera. "Ambag ko."

"Hoy!" Tinatawag nila siya pabalik, pero tumuloy na talaga si Wendy palabas at naghanap ng taxi. "Bansot!!"

"."

"Tatakasan mo pa kami!" 

"Ugh damn it, let me go! May lakad ako bukas."

"Saan?" Tanong ni Ryujin habang nakakapit sa jacket niya.

"'Wala kayong pakialam!"

"Let her go Ryujin, malalaman at malalaman naman natin."

May humintong taxi sa harap niya kaya naman dali-dali siyang sumakay para umuwi. "Kuya, sa bahay ko. Bayad ko." Nalaglag pa nga ang five hundred na iniabot niya.

"Sobrang careless Wendy, buti andito ako, ako na ang bahala." Nasa front passenger pala si Sana.

"Huh? What're you doing here?"

"You're a mess right now, gaano ba kadami ininom mo?"

"A little bit." Nagtakip bigla ng bibig si Wendy dahil parang masusuka siya. "Damn."

Ilang minuto pa ay nakarating na sila sa bahay niya. Inalalayan agad siya ni Sana palabas at dahan dahan silang naglakad papasok sa gate. "A little bit ba 'to?"

"Thanks for taking me home."

"Matitiis ba kita? Hmp!"

"You remind of a certain someone." Natatawang sabi ni Wendy na halos madapa na sa sahig. Dala na ng kalasingan kaya kung ano-ano na nasasabi.

"Sino?"

Malungkot siyang ngumiti at sumalampak sa upuan, "The person I like."

Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Sana. Sa pagkakaintindi niya, parang siya 'yung taong gusto niya. Tama naman translation 'di ba? "Taong gusto mo?"

"Why won't you choose me?"

Napaisip si Sana kung mixed signals ba mga pinakita niya at iniisip nitong si Wendy hindi niya siya gusto. Halos ialay niya na nga sarili niya palagi. Parang sasabog ata siya kaya hindi niya na napigilan ang sarili. Wala na siyang pakialam kung pareho silang nakainom at may tsansang hindi maalala kinabukasan kaya't walang alinlangan niyang sinabi, "I like you, Wendy, noon pa. Hindi ko alam paano mong hindi naramdaman 'yon, pero anyway, gusto kita at gusto kong malaman kung tama ba ako na gusto mo rin ako." 

"We both know we like each other." Tumayo bigla si Wendy kaya mas lalong nahilo. Sakto naman bago siya bumuwal, niyakap siya ni Sana, "But why won't you choose me?"

"Wendy sa lahat ng happy crush ko ikaw talaga pinaka-crush ko."

"Nevermind, I'll just pretend tomorrow na hindi ako nasasaktan." Kumawala si Wendy sa yakap ni Sana.

"Huh? Ano daw? Grabe ka naman mag-selos?" Pero puputok na talaga 'yung mga pisngi ni Sana sa lawak ng ngiti niya. Minsan okay din talaga kausap ang lasing, honest kapag feelings na ang pinaguusapan. "Ikaw ah, halata ka na talaga. Group project with Dahyun lang naman 'yung lakad ko bukas, uuwi rin ako."

"What? What are you--"

"Tara na nga, dadalhin na kita sa kwarto mo." 

 

 

At dahil sa isang linggo pa darating ang piyesa para sa kotse niya at sobrang sama ng pakiramdam niya, walang nagawa si Wendy kaya naman nag-dasal na lang siya na magdahan-dahan si Crush sa pagmamaneho. Pero parang gusto nga niyang hindi matuloy ang trip nila dahil masusuka ata talaga siya dahil sa ininom nung kinagabihan. Naka-suot siya ng sunglasses na itim at nakadukdok sa table, hindi siya nakapunta sa bahay ni Crush kaya naman susunduin na lang nila siya sa kanila. Sabay naman na pag-patak ng alas siyete ay ang pagdating ng sasakyan ni Crush sa labas.

"WENDY." Bumaba si Joy sa sasakyan para sunduin siya, "Jusko anong nangyari sa'yo?"

"Good morning!" Good mood na good mood si Crush samantalang siya gusto na agad umuwi kahit nasa bahay pa siya. Punyeta.

"Hindi ko ata kaya."

Sumunod si Irene sa loob at parang nabawasan naman ng kaunti 'yung hangover ni Wendy nung tinabihan niya siya, "Wendy?" May pag-alala agad ang tono nito.

"Hey." Mahina niyang sabi at sakto lumabas si Sana galing sa loob ng bahay kaya naman gulat na gulat ang mga bagong dating.

"Ah , hindi na po talaga ako iinom." Bulong ni Wendy na nakatingin sa langit. "Lalo atang sumama 'yung pakiramdam ko."

"Inumin mo na 'to tapos baunin mo 'yung iba for later." Iniabot ni Sana ang mga gamot at baso ng tubig. Nakangisi si Joy samantalang ang pinsan hindi maipinta ang mukha.

"Uhh...thanks, Sana."

"Ingat kayooo!"

"Sama ka na sis." Nakangiting sabi ni Joy.

"Oo nga eh, gusto ko sana." Don't you dare, bulong ni Irene sa utak niya. "Kaso may group project ako gagawin."

"Si Irene nga nabudol kong 'wag mag-aral."

"Next time na lang! Need ko kasi maghabol ng grades."

"Okay sis, aalis na kami at baka traffic." Kumaway si Joy habang bitbit si Wendy na naghihingalo. Si Irene naman nauna nang pumasok sa sasakyan. 

 

Wala pa ngang five minutes noong makaalis sila at binomba na agad siya ng mga tanong ni Joy.

"Bakit nandoon si Sana? Ano mo siya? Parang sweet niyo naman to be just friends?"

"Oh my god, Joy."

Humagalpak nga ang babae at napatingin sa pinsan na walang kaimik-imik sa tabi ni Wendy. "Hoy couzzo, bakit ka naka-simangot?!"

"Ang ingay mo naman!"

"Hala ano ba 'tong mga 'to, ang KJ! Che!"

Habangdaan naglalampungan 'yung mag-jowa sa harap samantalang 'yung dalawa, iba ang trip. Nakasimalmal si Irene at si Wendy naman tahimik na namimilipit sa tabi. Ayaw sana siyang pansinin ni Irene, pero mahirap i-ignore dahil namumutla talaga si Wendy.

"May mag-cr ba?" Tanong ni Crush.

"Ako!" Sagot agad ni Joy at tumingin sa dalawa sa likod. "Kayo?"

"Later." Sabi naman ni Irene.

"Ikaw, Wen?"

"Nope, I just need some air."

"Okay--ay! Hoy baby! 'Wag mo 'ko iwan!" Tumakbo at hinabol ni Joy ang jowa kaya naiwan sila Irene sa sasakyan.

"May gusto or kailangan ka ba?"

"Wala, don't worry about me."

Bothered na nga si Irene sa sitwasyon niya, bothered pa siya tungkol sa kanila ni Sana kagabi, pero naisip niya 'wag na lang tanungin dahil baka ano pa ang isipin ni Wendy. "Okay." Tatahimik na ulit sana siya pero biglang humarap sa kanya si Wendy.

"On second thought, can you get me a kisspirin?" Dali-dali naman tumingin si Irene at halos mabali ang leeg sa narinig.

"What?"

"I said can you get me an aspirin? I have a headache kasi." Seryoso namang sabi ni Wendy kaya parang maloloka si Irene, para siyang namamaligno. Kung ano-ano naririnig niya.

"Um masama ata 'yon inumin pag may hangover."

"Ugh , I'm never drinking again."

"Bakit ka ba kasi uminom?"

"Nag-aya mga kapatid ko."

Tumango-tango si Irene, "Kayo lang?"

"Uh yeah." Parang iritable pa nga ang tono niya at hindi na pinahaba ni Wendy ang sagot dahil napapagod talaga siya at ang bigat ng pakiramdam. Samantalang si Irene, hindi na rin nagtanong at tumahimik na lang.