[Arkzleyn’s POV]

 

*stretch*

*stretch*

*stretch*

 

-_- Nakakapagod talaga ng mga basketball practices. Hindi naman sa pagmamayabang pero alam ko naman na magaling na talaga ako sa basketball eh. Team captain pa nga ako. So dapat hindi na ako pinapasali sa mga try outs na yan. Si coach naman kasi. Adik sa praktis.

 

At ito ako ngayon, pabalik na sa court. Kapag basketball player ka, hindi talaga kasya ang 10 minutes break. Buhay nga naman.

 

Lumiko ako sa kaliwa ng hallway na tinatahak ko. Hehehe. Alam ko namang nasa kabilang daan yung papuntang court saka nasa school grounds ‘yun, wala rito sa building. Kaso, narinig ko kasi ‘dun sa kaklase niya na papunta siya doon kaya sisilipin ko muna. ^___^ Pampagana lang.

 

Malapit na ako sa Office na pupuntuhan, I mean sisilipin ko nang bigla ako’ng nakarinig ng humahagulhol na babae. Pero ‘yung tipong parang nagpipigil lang na ‘wag malakasan ‘yung pag iyak. I stopped on my tracks. I glanced on my wrist watch.

 

12:57 pm

 

O-kay. Hindi pa oras ng labasan ng multo. So ibig sabihin safe ako! ^__^

I was about to continue walking ng nakarinig na naman ako ng iba pang mga boses ng mga babae.

 

“‘Yan ang bagay sa’yo!!!”

 

“Akin dapat ang puwesto mo!! Walanghiya ka!!”

 

O.O <- Ako.

 

Hala, ano ‘yun? Away mga babae? Ah.. so ano’ng gagawin ko? Buti pa sa ibang daan na lang ako dadaan -w-. Kainis naman oh.

 

Kaya ayun, paalis na ako nang may narinig uli ako’ng nagsalita.

 

“Oh my god! Ano’ng gagawin natin??!”

 

“E- Ewan ko! Hindi ako ang may gusto ‘nyan ah!”

 

“Pwede shut up muna??! Tulungan niyo na lang ako buhatin ‘to.”

 

“H-ha?!”

 

Without thinking, I turned back.

 

Sh*t! Bullying?!     

 

Pinalipat-lipat ko ang aking paningin sa tatlong namumutlang mga babae na nakatayo. I look on the floor at pakiramdam ko, tumaas lahat ng dugo ko sa ulo.

 

“!” I cursed. Sa sementong sahig ng napakatahimik na hallway nakahandusay ang isang walang malay na babae. WALANG MALAY. Napakagulo ng kulay tsokolate na buhok nito na nakatakip sa mukha niya. Sa aking direksyon nakahandusay yung ulo niya pero hindi ko nakikita yung mukha niya. Natatakpan nga ng buhok niya diba? -_- Pssh.

 

“A-Arkzleyn!” tawag nung isang babae sa’kin. FC ah? Hindi ko naman kilala eh.

 

I gave them my coldest glare at ayun, nagsitakbuhan. Tsk. Mga walang kwenta. Agad ko’ng nilapitan yung walang malay na babae.

 

[Name’s POV]

 

A..aray.

 

I slowly opened my eyes. My head is throbbing.

 

“Name!” I recognized that voice. Selene? I turned to the voice’s direction and it’s confirmed.

 

“Se..lene..?” I croaked. She look so worried. Ano bang nangyari? I tried to sit up but heck, my head’s gonna burst. I groaned loudly.

 

“Ah, ‘wag ka nang tumayo!” Selene eased me back to bed.

 

“Ano’ng nangyari?”

 

“Ha? Ah.. ‘di ko rin alam. May tumawag kasi sa’kin na unknown number. Sabi niya pumunta daw agad ako sa clinic. I even hang up on him-“

 

“Him?!” O.O Teka .. naaalala ko na. @_@ Right.. yung mga demonita.

 

“O.O May masakit ba? Ba’t ka umiiyak??”

 

“Ha?! Umiiyak??” Ako? I touched my cheek and.. Yeah. Umiiyak nga ako. I sniffed loudly.

 

“Ano ba kasi yung nangyari?” Selene hugged me, my head on her chest. Her voice laced with worry.

 

And I told her the whole story while crying. For goodness sake. Napakaiyakin ko talaga. Nung natapos na ako’ng magkwento, biglang bumukas yung clinic door saka pumasok ang akala mo’ng papatay na sina Chesel at Cassy. Yeah, my BFFs are now complete <3. Ambait talaga nila. MINSAN.

 

“My God! Namie!! What the eeck happened?!” Chesel.

 

“Ano?! Sino na yung ipapasalvage natin?!” Cassy.

 

-_- Oh diba, ang bait.

 

“Ako na yung magku-kwento guys. Pagpahingahin muna natin si Name.” :’> Bait naman ni Selene.

 

I looked to Chesel and Cassy. Nagdadalawang isip ata sila. I smiled at them.

 

“I’ll be fine guys. I’ll call you later, okay?”

 

“O-okay.” Chorus nina Chesel at Cassy.

 

The three of them is about to leave nang may naalala ako.

 

“Selene!” I called. Tumingin silang tatlo. Wow, ang dami naman ni Selene. XD

 

“Bakit?”

 

“Yung sinabi mo’ng tumawag sa’yo, nakilala mo ba?” I saw from my peripheral vision na nagkatinginan sina Chesel at Cassy na parang naguguluhan.

 

“Sino’ng tumawag? O.o” <-- Chesel. Selene just raised a hand at her, indicating Chesel to shut up.

 

“>n<” Nagpout si Chesel xD

 

“Hindi eh. Ikaw na lang yung naabutan ko. Let’s try asking the nurse later. As for now, just rest okay?” Oh eh, makakatanggi pa ba ako? -_- Hay naku, interesado pa naman ako nun. Hmp :/

 

“Okay..” walang kagana-ganang sagot ko. Selene smiled then the three of them went out.

 

As soon as the door closed, I lay back on my bed and stared at the ceiling. Suddenly, the event this noon brought back to me, and I can’t help the tears rolling down on my side. Marahas ko’ng pinunasan ang mga luha ko. But then, they always fall, no matter what I do. Might as well let them be.

 

Shucks!