Chapter 7

OOML
Please log in to read the full chapter

[Name’s POV]

 

Ay Siomai.

 

Ibinaba ko na NAMAN ‘yung camera na hawak ko saka tinitigan ng masama si Arkzleyn.

 

-___-++

 

“Seryoso’ng usapan. Saang parte ba nga STOLEN SHOTS ang hindi mo naiintindihan? Kanina pa tayo rito oh!” Inis na tanong ko habang minamasahe ang noo ko. Hay naku, buhay.

 

“Psh.” Sabi lang niya saka nagsimula’ng i-dribble ‘yung bola. Nag kick-in na naman ‘yung professionalism ko which means na nag-aatrasan lahat ng kahiyaan ko sa katawan. Nagiging ganito lang talaga ako kapag tungkol na sa trabaho ko.

 

“Teka.” Tawag ko. Itinigil niya ‘yung akmang pag-shoot ng three points saka tiningnan ako. Naglakad ako papunta sa bench saka umupo.

 

“What’s your problem?” Tanong niya habang nakakunot-noo. Tinawag ko siya gamit ang kamay ko. Tinaasan lang niya ako ng kilay.

 

I rolled my eyes.

 

“Tipaklong ka. Sabi ko, halika muna rito. Mag-uusap tayo ng masinsinan.” Sabi ko. Tinitigan muna niya ako ng ilang segundo bago naglakad papunta sa akin. Huminto lang siya sa harapan ko saka tinitigan ako. “Upo.” Utos ko sabay umusad palayo para bigyan siya ng space.

 

“You want me to sit with you.”

 

“Ay hindi.” Sarkastikong wika ko. Hindi pa rin siya kumilos. “Seriously?” Iritadong sagot ko sabay hila sa braso niya hanggang sa nakaupo siya sa tabi ko. Tiningnan niya ako ng masama.

 

“Psh.” Sabi niya sabay ikot ng mga mata. -____- Nakakabakla naman ‘nun. “What do you want?” At kailangan ba talaga mag English? May protocol ba na ganun?

 

“Wag ka ngang English ng English. Nakakanosebleeed na eh.”

 

“Ano ba talaga’ng gusto mo?” Iritadong tanong niya. Tiningnan ko siya ng masama.

 

“Ano ba’ng problema mo? Ba’t hindi ka nakakapag-concentrate? Kung may problema ka, sabihin mo na nang makapag-move on na tayo.”

 

“I don’t have a problem.”

 

“You obviously have.”

 

“If I really do have one, why would I tell you?” He retorted. I glared at him.

 

Tingnan mo nga ‘to, nahahawa na ako sa kaka-English. Napabuntong-hininga ako ng napakalalim.

 

“What?” Nakataas-kilay niya’ng tanong sa akin.

 

“Arkzleyn.” Sambit ko sabay titig. “Aray!” Bigla ba naman ako’ng pitikin sa noo?

 

-n-

 

“Don’t stare at me like that, creep.”

 

“Pwede ba! Seryoso ako rito. Bakit ka nga hindi maka concentrate? May gagawin pa ako pagkatapos nito eh. Kailangan na nati’ng bilisan ‘to.”

 

“Fine. Do you have a hair tie?”

 

O.O

 

“Huh? Para saan? Gusto mo’ng mag… hair tie?”

.

.

.

.

.

Oh my ghad. Baka bakla ‘tong lalake’ng ‘to? >O< HINDI!!!! Hindi maaari’ng bakla ang nakakuha ng FIRST KISS ko!!! T^T

 

“Pwede ba, kung saan-saan na naman lumilipad ‘yung imagination mo. Psh. Just answer my question.” Naiiritang sabi niya. Tinitigan ko muna siya ng ilang segundo bago tumango. “Then tie your freaking hair up. It’s disturbing.” ‘Yun lang ‘yung sinabi niya saka siya tumayo at pinulot uli ‘yung bola.

 

*blink*

 

‘Yun lang naman pala eh. Nai-insecure lang pala sa beautiful hair ko. :D

 

Eww, Name. Nakakabakla naman ‘nung sinabi mo. Kadiri.

 

Hmp. So what. Totoo naman na maganda ‘yung buhok ko eh \m/ Sinabi ‘yun nina Cassy kaya alam ko’ng totoo.

 

“We don’t have all the time in the world here. Get up already.” *roll eyes* Nasabi ko na ba na napakaBOSSY ng lalake’ng ‘to? Tsk. Nakakabawas ng kagwapuhan ko. Pero bakit nga ba mababawasan ‘yung kagwapuhan ko? Eh overdose nga ako ‘nun eh.

 

“Dense.”

 

O///O

 

Did he just call me Dense?

 

Walaaaaa~ -_____-

 

“Dense.”

 

*thump*

*thump*

*thump*

>/////<

*inhale*

*exhale*

*inhale*

 

“Dense!”

 

“Siomai ka, tumahimik ka nga muna please!” Sigaw ko sakanya habang pilit pinakakalma ang traydor ko’ng puso.

 

Homai Siomai!!!! Nakakabakla!!!!

 

“You’re blushing.”

 

[Selene’s POV]

 

Where: Campus ground.

When: About 6:00 in the morning, Sunday.

What: Naghahanap ng CR.

 

-_-

 

Alam niyo ‘yung salitang epic? ‘Yun ‘yung sirado lahat ng CR sa Girl’s Dormitory. Seryoso? Ano’ng meron?

 

Hindi naman talaga ako naiihi eh. Feel ko lang talaga pumunta sa CR. Parang naging routine ko na talaga. Magpapasama sana ako kay Chesel kaso biglang nawala ‘yung babae’ng ‘yun. Ewan sa multo kung asan siya. Si Name naman, may kailangan gawin. Si Cassy? Ayun, tulog pa. ayaw magpaisto

Please log in to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
No comments yet