(WINTER)

August 9, 2030....

"Youngtech Company Struggles with Massive Automatic Car Recalls, Seeks Partnership with Zepolmech Corp for Flying Car Innovation."

"In a shocking turn of events, Youngtech Company, a leading mechanical firm, is grappling with a series of massive automatic recalls stemming from faulty components and safety concerns. The company's reputation hangs in the balance as financial losses mount, pushing it to the brink of bankruptcy. In a bid to salvage the situation, Zepolmech Corp steps into a questionable investment and initiates groundbreaking collaboration to develop the next-generation flying car technology."

Sa balita na nabasa ko sa internet, napabuntong-hininga ako. Wala ng ibang choice kundi pumayag sa alok ng Zepolmech. Kailangan ibaba ang pride, o tuluyan nang mawawala ang Youngtech na itinataguyod ni Mommy. Kasalanan ko rin talaga kung bakit nagkaganito. Kung hindi ko sinigurado ang disenyo ng mga automatic car, hindi sana nangyari ito.

Ashiiiii (つ﹏<。) (⋟﹏⋞)

Napasandal ako sa upuan ko at napapikit ako ng may naramdaman akong malamig sa noo ko. Dinilat ko yung mga mata ko.

"Don't stress yourself out. Here's some Chuckie," ang sweet na sabi ng isang magandang babae at sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Lumayo ako dahil na-off guard ako doon.

"Relax lang, malalagpasan ng kumpanya ito. Get ready, we're meeting with the executives of Zepolmech," ang smile niya sa akin.

"Salamat, Wonyoung and chill lang ako," ang kuha ko at inom na pantanggal konti ng stress habang inayos ko na yung sarili ko.

*****

"Chae, nasaan ka na? Aalis na tayo," tawag ko sa phone habang papunta kami ni Younjung sa elevator. Kailangan ko rin si Chaewon dahil isa rin siyang executive ng kumpanya at may hawak sa flying car project.

Ako bilang Director and Chief Innovation Officer  engineering department ng Youngtech, si Wonyoung bilang Vice President/CFO at si Chaewon bilang Lead Technical Engineer ng Technical Department at iba pang team na kasama sa flying car project. Kailangan namin na maging matagumpay ito para mabawi ang tiwala ng consumer. Do or die ito para sa kumpanya at para sa akin.

"Magkita na lang tayo doon," sagot ni Chaewon.

Tumawag si Mommy.

"Mommy, papunta na po kami," sagot ko habang naghihintay sa elevator.

"Okay, Winter. By the way, don't blame yourself for the faulty automatic cars. It's just a setback for the company na malalagpasan natin. Sorry kung need mo ulit siya makita sila lang kasi makakatulong sa atin,"sabi ni Mommy.

"Salamat, Mommy at ok lang yung dahil okay naman po kami."

Sumakay na kami ng elevator at habang nasa loob, in-explain sa akin ng assistant ko kung paano magiging flow ng meeting.

"Naiintindihan ko," sagot ko sa assistant ko.

To be honest, mas kinakabahan ako na magkikita ulit kami. Anim na taon kaming walang contact tapos biglang magkikita kami sa ganitong sitwasyon. Pero kahit magkita kami, I need to keep my distance.

*****

"Okay ka lang ba, Win? Magkikita ulit kayo," tanong ni Chae habang malapit na kami sa meeting room at nasa loob na kami ng Zepolmech na konti na lang makikita ko ulit siya.

"Oo naman. Tsaka six years na rin ang lumipas at nakamove-on na kami pareho," assurance kong sabi kay Chae.

Okay naman yung breakup at nagkaroon naman kami ng maayos na closure. Alam ni Chae yung medyo totoong nangyari at kahit mahirap paniwalaan, yun talaga yung dahilan ng breakup namin.

"Anong pinaguusapan niyo?" Ang tanong ni Wonyoung.

"About sa something lang."

Wala naman kasi nakaalam na ex ko si Karina sa office dahil personal matters na yun. Also sinabihan ko si Chaewon na huwag ipagsabi.

"Ex?" ang curious na tanong ni Wonyoung.

"Wala lang yun," ang sagot ko na hindi naman nagmamatter ngayon yung about sa amin ni Karina.

Honestly alam ko naman maraming curious lalo sa office dahil wala silang makita na girlfriend ko. Ang dahilan ko ay hindi pa ako at career muna focus ko. Ayoko rin kasi makasakit at ayoko mag-jump sa relasyon kung alam kong makakasakit ako. Like, gets ko na rin si Elle kung bakit niya nireject si Ning dati. Pero ngayon, nabaligtad na yung sitwasyon. Si Ning na yung broken, at si Elle, naghihintay kay Ning na mahalin ulit siya. Pero iba naman yung sitwasyon ko. I tried mag-move on kasi alam kong hindi na kami pwede, pero may part pa rin sa akin na baka magkaroon ng solusyon na maging pwede pa kami. I fully believe she was the love of my life, and even though I know this is the best decision for both of us, it just hurts so much kahit 6 years na 'yung lumipas.

Then, papasok na kami ng meeting room ng kahit kailan pahamak si Chaewon. Pagbukas ng pinto ng meeting room, natapilok si Chaewon mula sa likod ko. Naitulak ako papasok ng meeting room ng may nahawakan ako na malambot.

Nakakahiya! Biglang nag-lock ang mata namin ni Karina, mas lalo siyang gumanda, lalo na sa suot niyang tailored blazer with classic button-down shirt and high-waisted wide-leg trousers. Tas andun pa yung parents niya, si Mommy at Mama, na kakausapin namin about sa collaboration.

Chaewon, gusto kita ibaon sa lupa. Bwisit ka. Agad akong lumayo ng 5 feet sa kanya, alam kong makakasama yung paglapit ko. Kabado rin ako na magsasama kami ni Karina sa isang lugar.

"Sorry, Karina," ang nasabi ko na kalmado lang, pero tingin ko, na-judge ako nung parents niya na lalapit sana. Pero sumenyas na okay lang daw sabi ni Karina. Sila mama at mommy rin napatingin sa amin. 

Wala naman akong balak lapitan si Karina. Ugh, this , pahamak talaga. 

"Sorry, Karina. Long time no see. Natapilok kasi ako," ang sagot ni Chaewon.

"Magingat kasi kayo," ang medyo maangas na sabi ng isang lalaking matangkad na parang nakabakod kay Karina.

"Okay ka lang ba?" Ang todo concern na sabi ng lalaki.

"I'm okay, Yeonjun."

"That's okay lang, I just need to do something real quick, then we can start the meeting," ang kausap ni Karina sa amin bago siya lumabas ng meeting room. Hindi pa rin siya nagbabago mabait pa rin siya.

Kaso always pahamak din itong si Chaewon. Ugh, nakakahiya talaga.

Ang awkward.

Ngayon lang ulit ako nahiya. Buti na lang hindi na nababasa ni Karina ang isip ko. 

Pumasok na kami at nakipag-handshake para magpakilala. Professional ang approach ko kahit may nangyaring nakakahiya. Nag-extendo rin ako ng handshake kila Ma'am Irene at Ma'am Seulgi. Hindi ko na sila tinatawag na tita kasi...

Kasi wala na kaming relasyon ni Karina at hindi rin naman nila gusto. Hindi ko alam kung bakit sila nagdesisyon na tulungan kami. Kitang-kita mo na uncomfortable sila sa sitwasyon. Parang ticking time bomb kami ni Karina kung magkikita at magkasama pa lalo, mas delikado kay Karina.

"Sorry Win," ang upo namin at bulong niya.

"Magbehave ka na lang," ang klamado kong sabi.

"Dejavu ba? Parang hindi mo naman nahawakan yun dati. Tsaka hindi ko naman sadya at alam ko bawal kayo magkalapit."

Napapabugtong hininga na lang ako at oo dejavu yung nangyari.

Dahil 7 years ago malapit sa nangyari kung paano kami nagkakilala ni Karina. Nagsimula rin sa nakakahiyang encounter.

*****

August 8, 2023... 7 years ago....

"Frosttyyyy baby!!!!! Let me in," ang malakas na katok ni Chaewon.

Hays, panira talaga yung babaita na ito. Nagbabasa ako ng web novel nang paeepal naman siyang mangaasar kaya katok nang katok.

"Twinnny frosty, papasukin mo ako sa dungeon mo. May importante lang akong sasabihin sayo," ang mas pinalakas pa niyang pagkatok sa pinto at pagsigaw.

"Winter Frosty Lopez! Pasasabugin ko ang kwarto mo kung hindi mo ako pagbubuksan."

Tumayo na ako sa pagkakahiga dahil hindi naman titigil yung kambal ko sa pagkalampag sa pinto.

"Ano naman 'yun? Wala ka bang pinto?" Ang naiirita kong pagkakasabi na pagbukas sa pinto.

"Bored ka naman at ako ang nakita mo."

"May ipapakita lang ako sayo na video mo na nagtoothbrush ka," ang ngiti niya patingin sa phone na alam kong kagaguhan lang.

"Bakit hindi mo na lang isend sa messenger?"

"Hindi mo ko iseseen or baka amagain yung chat ko sayo."

Nag-play yung video at alam kong kagaguhan lang talaga ipapakita sa akin ni Chaewon. Nag-play yung video at isang unggoy na nagtoothbrush yung nasa video.

"Gagi, Winny Frostyy, nagtoothbrush ka lang naka viral ka. Hindi mo sinasabi sa akin influencer ka na," ang natatawang sabi ni Chaewon sa akin.

Napatingin lang ako sa kanya, pero sa loob-loob ko, gusto ko nang salaksakin yung bunganga ni Chaewon ng toothbrush.

"Happy? Masaya ka na?"

"Hindi pa, wait. May ipapakita pa ako."

Nag-play yung theme song ng Cocomelon tapos sa dulo may 'tongue-in-a mo'. Tawang-tawa si Chaewon. Hindi talaga nabubuo yung araw niya na hindi ako nabibwisit.

"Ok na? Napasaya na ba kita?" Ang tanong ko.

"Oo, masaya na ako kasi hindi pala robot kambal ko. Kasiyahan ko ang kabwisitan mo. Akala ko nakulangan na si mama ng gawa sayo? Sabay lang naman tayo ginawa. Anyway? Napapasaya mo talaga ako, Winny Frosty baby. Pahinga ka na at first day natin sa new school natin," ang sabi ni Chaewon na sabay gulo sa buhok ko.

"Saka may binili akong dice hopiang mongo doon sa bet mong store. Napadaan ako sa stall nila, naalala kita. Ayieeee, tamo, kahit unggoy ka, naalala kita lagi," ang abot niya doon sa dice hopiang mongo. Paborito ko kasi yun, lagi pasalubong ni Papa yun noong nabubuhay siya at sarap na sarap ako doon.

"Baka may lason 'yan? Saka kung unggoy ako, unggoy ka rin. Kambal tayo, diba?"

"Gago! Kailan kita binigyan ng may lason? Nakakasakit ka ng damdamin, Frosty baby. Tsaka oo nga. If unggoy ka, unggoy rin ako. But anyway, kung ayaw mo, 'wag. Ako na lang kakain," ang aalis na sana sabi ni Chaewon.

"Diba sabi mo, akin 'yan?" ang kuha ako sa plastic ng hopiang monggo.

Kinuha ko 'yung binibigay niya kasi kilala ko si Chaewon. Kapag hindi ko kinukuha 'yung bigay niya, nagtatampo sa akin.

"Pakipot pa. Matulog na, puro ka mga fictional characters kaya hindi ka nagkakagirlfriend,"

Hindi naman fictional si Karina kaya hindi ako puro fictional.

"Bakit ikaw? Puro ka rin LOL kaya wala ka rin girlfriend?" ang balik ko sa kanya.

"Aba!! Wala akong rebuttal, sige na. Bye!" ang alis na lang ni Chaewon na bumalik sa kwarto niya.

Wala talagang matinong magawa si Chaewon, pero salamat sa hopia. Kinain ko 'yung bigay niyang 3pcs na hopia at kumuha lang ako ng tubig sa kusina. Tapos bumalik na ako sa kwarto ko at pinagpatuloy ko 'yung pagbabasa ng web novel na binabasa ko.

'If you're available tonight, I'd like to have dinner with you.'

ACKKKKKKKKKKKKKKKKKKK!!! Binaba ko muna yung phone ko kasi hindi ako makahinga sa kilig.

After 45 chapters, nag-burn na rin yung slow burn romance nila. Ginalaw na rin yung baso. Kalma, Winter. Hindi ko namalayan yung oras dahil nandoon na ako sa exciting part.

12 AM na pala kaya nag-decide na akong tigilan muna ang pagbabasa, pero grabe, ang kilig ko ay hindi pa rin nauubos. Pagkatapos, nag-facebook muna ako bago matulog. Nakita ko yung mga highlights ni Karina, yung famous volleyball player ng Kwangya. Crush ko na siya since in-introduce ni Chaewon sa akin. Sabi niya sa akin, manonood daw siya ng volleyball game para suportahan yung idol niya na si Minju. Sikat din siya, kasabayan ni Karina na setter din.

Tapos, nakita ko siya maglaro. Rookie pa lang siya pero kitang-kita mong magaling siya. Ang husay niyang mag-set ng bola para sa teammates niya. Kahit sub palang siya at hindi pa kasama sa starting players, ang galing niyang magdala ng laro. Doon ko siya hinahangaan. Oo, maganda siya talaga, pero mas naa-appreciate ko kung paano niya hawakan ang laro. Tapos kapag nakakapuntos sila, sobrang saya ng ngiti niya. Nakakakilig na pagkatapos niyang mag-set, nakakapuntos yung spiker. Fan talaga ako ng volleyball.

Doon nagsimula ang pagiging idol at crush ko kay Karina. Kapag nakikita ko yung mga edits sa kanya, kinikilig talaga ako. Lahat yata ng fan page at social media niya ay sinusundan ko. Sinusundan ko rin lahat ng laro niya. Parang gusto ko magvolleyball tapos magiging Hinata at Kageyama kami. Ackkkkk!!! Pero hindi nga pala ako marunong magvolleyball. Isang fan lang pala ako.

Nahikab na ako kaya naparam na rin ako ng antok. Nahiga na ako at ibinaba ko na yung phone ko. Tapos, napatingin ako sa kisame at nilagay ko yung sarili ko sa scenario na binasa ko. Napangiti na lang ako na parang tanga. Kinilig ako kasi kasama rin si Karina sa scenario na iniisip ko.

Ano kaya kung magkakilala nga kami ni Karina? Ngayon, sa Kwangya ako nag-aaral. Baka may tadhana nga sa amin.

HAHAHAHAHA! Grabe, ang saya lang kasi hindi malabo ang chance na magiging classmates kami, pareho pa kaming Mechanical Engineering ang kinukuha. Swak na swak! Buti na lang, credited lahat ng subjects na tinake ko sa dating school ko sa Kwangya. Kaya pareho kaming incoming 2nd year. Puwede kaming maging classmates! Pero alam mo, hindi ko balak gumawa ng moves kahit classmates kami. Masaya na ako sa happy crush ko siya.

*****

"WINNYY FROSTY!!! Gumising ka na!!!! Buksan mo na ang dungeon mo. Panahon na para lumabas ka diyan. Sumanggap ka naman ng sinag ng araw. Hinahanap ka na ni Mama at Tita Tiffany. Ihahatid daw nila tayo," Ang nagisig ako sa kalampag ni Chaewon sa pinto ng kwarto ko.

Umaga na pala at first day of school sa Kwangya at medyo kinakabahan ako kasi bago environment naman tapos private university pa ako napunta kami pala ni Chaewon. Mga aircon mga ferson doon samantala si Chaewon galing imburnal. Hindi pa nga ako totally nakakaadjust sa last school ko at ito naman ako. I can really talk sa mga person but hindi ko alam kung paano sisimulan at wala lang talaga ako energy gawin. Kung hindi ako kakausapin ay hindi rin ako sasagot. Napapagod din ako magsalita. More comfortable ako na focus sa inner thoughts ko kaysa what's happening externally. In short hindi ako loner mas prefer ko lang talaga yung magisa. Tapos It's takes a long time talaga ako to warm up to someone. Kaya mas prefer ko din naman magisa dahil na rin mabilis din maubos energy ko kapag maraming tao. Sumasakit din ulo ko kapag nasa crowded na lugar ako. Isama mo na rin na may pagkamahiyain ako.

Pumunta na ako sa banyo at dahil maaga pa, sinusunod ko ang aking ritual lalo na kapag kabado ako. Kasama ko ang aking maliit na speaker at pinatugtog ko na ang aking playlist. Pagkatapos, naghubad na ako para maligo sa shower.

Nasa ilalim na ako ng shower tapos biglang tumugtog yung debut song ni Justin Bieber. Ako si Winter Bieber ngayon. Kinuha ko yung bote ng shampoo at ginamit ko itong mic ko. Nag-concert muna ako bago pumasok dahil may time pa naman.

'Oh-ooh-whoa-oh-oh-oh-oh
Oh-ooh-whoa-oh-oh-oh-oh
Oh-ooh-whoa-oh, oh-oh-oh-oh'

'You know you love me (yo), I know you care (uh-huh)
Just shout whenever (yo), and I'll be there (uh-huh)
You are my love (yo), you are my heart (uh-huh)
And we will never, ever, ever be apart (yo, uh-huh)'

'Are we an item? (Yo) girl, quit playin' (uh-huh)
"We're just friends" (yo), what are you sayin'? (Uh-huh)
Said, "There's another" (yo), and looked right in my eyes (uh-huh)
My first love broke my heart for the first time, and I was like (yo, uh-huh)'

'Baby, baby, baby, oh
Like, "Baby, baby, baby, no"
Like, "Baby, baby, baby, oh"
I thought you'd always be mine, mine'

Please Subscribe to read the full chapter