Harana Part 1

The Disastrous Life of Kang Seulgi
Please Subscribe to read the full chapter

 

 

"Ay, sorry." agad napayuko si Seulgi para sana pulutin ang mga gamit na nahulog nang accidentally namang naglapat ang kamay niya at ng taong nabangga. She looked at the person in front and her eyes widened when she found out who it was.

 

Si Prof Lee na ang lapad ng ngiting bigay sa kanya. She can't help but stare at her professor. Ang ganda pala talaga nito lalo na ngayong ganito kalapit ang mukha sa kanya.

 

3 weeks na nakalipas simula nung nagkita sila sa bar at hinalikan siya nito sa pisngi. At sa mga nagdaang araw, Seulgi can't deny that she's gotten closer with her professor. Mabait naman kasi talaga at lagi siyang nililibre nitong kumain at ang Seulgi naman na hindi umaayaw sa blessings ay hala at sige lang. Tinutukso na nga siya ng mga kaibigan niya kay Prof Lee niya.

 

Prof Lee niya daw… harhar...

 

Seulgi felt embarrassed when she realized how their hands are still touching each other and how close they are. Mamula mula niyang kinuha ang mga gamit saka tumayo at ibinigay sa prof niya. Unbeknownst to her, three pairs of eyes are watching the whole scene.

 

"Sorry po ulit prof." hiyang napakamot naman si Seulgi sa kanyang batok habang tinitingnan siya ng prof niya na aakalain moy endorser ng close up dahil sa sobrang lapad ng ngiti nito.

 

Di kasi maiwasan ni Sunmi ang saya habang tinitingnan ang kaharap na namumula at sobrang cute.

 

Ang sarap naman talagang kurutin ng magkabilang pisngi at pupugin ng halik.

Napa tawa nalang siya sa naiisip kasi kung pwede lang gagawin niya talaga.

 

"It's okay. Kung ikaw rin lang ang babangga sakin then I wouldn't mind kahit ilang beses mo pa ko banggain." pabulong na sabi ni Sunmi sa huling sinabi kaya naman hindi ito narinig ni Seulgi.

 

"Ano po yon?"

 

"Masyado ka kasing busy sa phone mo di mo tuloy ako nakita." makahulugang saad ni Prof Lee sa kanya.

 

"Ahh hehe si Wendy po kasi masyadong pabibo. Sige po una na po ako sa inyo." Agad naman siyang nagpaalam sa professor ng maalala ang kaibigan na kanina pa siya minamadali. Masyado kasing kulang sa ligaya at aruga.

 

Tumango nalang si Prof Lee at pinagmasdan si Seulgi na ngayon ay nagmamadaling umalis para puntahan ang kaibigan na kanina pa naghihintay sa student's area. Gusto pa sana niyang makausap ng matagal ito pero wala na siyang nagawa.

 

She really likes Seulgi and she wants to be with her always kaya kahit na alam niyang mali ang professor-student relationship in all aspect ay wala na siyang pakealam. She's gonna pursue Seulgi no matter what at walang makakapigil sa kanya. After all, Seulgi's mainly the reason why she really came back in the Philippines.

 

Papaalis na sana si Prof Lee sa kinatatayuan nito ng biglang may bumangga na naman ulit sa kanyang babae but this time tinignan lang siya nito ng seryoso bago siya bigyan ng isang plastic na ngiti.

 

"Oopps... sorry not sorry." saka ito umalis na ng diretso.

________

Nakita ni Seulgi ang kaibigan na nakayuko habang pilit na tinatakpan ang mukha. Pasilip silip ito sa isang direction kung saan nakaupo ang isang babaeng busy sa kung anuman. Nakakunot ang noo niyang nilapitan ang kaibigan na ngayon ay parang nagtatago sa pinagkakautangang bombay. Di niya talaga ma gets tong si Wendy minsan.

 

"Oh anong nangyayari sayo at mukha kang takas diyan." di niya alam kung matutuwa ba siya o maiinis dahil sa pinagtitinginan na rin ito ng mga students na dumadaan.

 

"Shhh.. Wag ka nga maingay. Si Joy nasa may unahang table lang baka makita pa ko. Di ko alam sasabihin ko." Ahh kaya naman pala. Andyan naman pala yung gusto niya.

 

Si Park Sooyoung o mas kilala bilang Joy. Isang 4th year nursing student na madalas wala sa campus dahil busy na sa pagduduty nito as a student nurse sa isang hospital na affiliated ng school nila. Kapag may klase lang kasi ito napupunta sa campus kaya naman sa ganitong pagkakataon lang ito nakikita ni Wendy. Kasama nito ngayon ang kaibigan at kaklaseng si Nayeon na crush naman ni Jeongyeon.

 

"So ano hanggang tingin ka nalang talaga diyan."

 

"Okay nako sa patingin tingin lang Seul. Ayus nako basta nakikita ko siya." Sagot ni Wendy habang pasulyap sulyap sa dalaga. Hay naku naman ang torpe din naman talaga nitong si Wendy.

 

Magsasalita pa sana si Seulgi para supalpalin ang kaibigan ng makarinig sila ng isang malakas na boses.

 

"Nayeon, namiss kita. Ilang araw din kitang di nakita ah." sigaw ni Jeongyeon na umupo sa tabi ni Seulgi at nakatingin kina Joy at Nayeon na ngayon ay nakatingin na rin sa direction nila. Kumaway lang si Nayeon sa kanila habang nakangiti ng matamis kay Jeongyeon.

 

"Puta ka talagang Jeongyeon ka sarap mong tadtarin." sambit ni Wendy while glaring at Jeongyeon na walang kamalay malay.

 

"Huh? Anong problema mo?" Napalingon naman ang tatlo ng maramdaman na may nakatayo na malapit sa kanila.

 

"Hi guys. Lipat nalang kami dito ah, okay lang ba?" si Joy na kay tamis ng ngiti habang nakatingin sa kanila na dala dala ang mga gamit niya.

 

"Syempre naman Sooyoung ikaw pa ba." sagot ni Seulgi habang may panunuksong tingin kay Wendy. Pinandilatan lang naman siya ng tingin nito.

 

Umupo naman si Joy katabi kay Wendy na agad namang ikinatense ng huli. She's always nervous whenever Joy's around. Hindi niya talaga alam ang gagawin kapag malapit ito sa kanya. She's either a stuttering mess o di kaya nagiging clumsy at napapahiya ang sarili. Ang lakas naman kasi ng tama niya kay Joy. Grabe ang epekto nito sa kanya na kahit na nakatayo lang to sa harap ay di na magkandaugaga ang puso niya. Hays ilang taon na ba siyang ganito sa babaeng to. 

 

She probably thinks I'm a freak now.

 

Di naman talaga siya ganyan kay Joy noon. Nagsimula lang to when she started having feelings for her.

 

Second year na siya nun at first year naman si Joy ng maging magkaibigan sila at naging close dahil na rin sa suki siya ng library ganun din si Joy. Months later mas lalo niya nakilala ang huli na ikina hanga niya ng husto. She found out more about Joy that probably not a lot of people do. She's not just beautiful outside but she's also beautiful inside. When she heard how much Joy loves dogs as she smiled warmly that's when she realized something. She started developing feelings for her. That's also how she started getting awkward towards her as she tried

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
ms_kang
I decided na hatiin nalang to into two parts. Also, I don't know if it's worth reading or not kasi sobrang gulo ng pagkasulat ko kaya kayo na bahala mang husga. This is also boring, but oh well lol

Comments

You must be logged in to comment
_rtempest
1060 streak #1
Chapter 11: otor! ang ganda nitong fic mo! sana matuloy mo pa rin😭
waiting with respect po!
kkdalgi
#2
Chapter 11: This is actually good, sayang nga lang parang antagal ng dropped ang story na to, hopefully author would regain their passion for this fic, ganda kasi sayang naman if di matapos nasa exciting part pa naman hehe
Pristinemoon
#3
Waiting with respect po otor :<<<
BaeSeulge #4
Still waiting for ud TT
Huangse
#5
Otornim, pls don't abandon this story. :<
Astraea21 #6
Chapter 11: ,,👍
jmjslrn #7
Chapter 2: ikabedon na yan
sarmientuts_ #8
Chapter 11: hindi ka talaga mapapansin kung hindi ka kikilos, well gets ko naman si joohyun nakakatakot namain kasi talaga umamin sa taong gusto mo kasi siyempre takot ma reject. Pero sa huli kasi ikaw lang masasaktan sa ginagawa mo eh, pero bilib ako kay joohyun ang consistent kay seulgi pero si seulgi napaka bulag sa paligid jusko
sarmientuts_ #9
Chapter 5: putek nakakakilig to with bg music pramis HSGEUSHAHA
BaeSeulge #10
Update na po authornim 🥺